Kineastët kërkojnë reagimin e Ministrisë së Kulturës 12 Shkurt 2025

Kineastët kërkojnë reagimin e Ministrisë së Kulturës! Shoqatat insistojnë për takim urgjent pas reagimit të QKK-së

Kineastët kërkojnë reagimin e Ministrisë së Kulturës për problematikat e ngritura prej tyre në lidhje me Qendrën Kombëtare të Kinematografisë dhe drejtorin Eol Çashku. Ata janë mbledhur sërish më 10 shkurt dhe përmes një letre të hapur kërkojnë takim me ministrin dhe adresim të situatës.

Blerina Goce

12 Shkurt

PDF/ Përgjigjja e shoqatës së kineastëve:

https://shqiptarja.com/.../67acb35665dd4Pergjigje%20per...

TIRANE- Ministria e Kulturës hesht ndaj kërkesës së përsëritur të kineastëve për takim me ministrin Blendi Gonxhja, ndërkohë që komuniteti i kineastëve kërkon zgjidhje të problemeve në raport me Qendrën Kombëtare të Kinematografisë.

Pas reagimit të QKK-së dhe drejtorit Eol Çashku, me një letër drejtuar redaksisë së “Report TV” dhe “Shqiptarja.com”, që i cilëson kërkesat e kineastëve “sulm të koordinuar e intensiv, përmes manipulimit dhe shpifjeve të bëra” ngjan se tashmë komunikimi mes kineastëve dhe QKK-së është jo-ekzistent.

Të mbledhur më 10 shkurt, kineastët kanë vendosur të përshkallëzojnë reagimin e tyre duke ia adresuar shqetësimet e tyre ministrisë dhe redaksisë sonë, përmes një letre të hapur, ndërsa vërejnë se është më e nevojshme se kurrë vëmendja e ministirisë, që ky konflikt të mos përkeqësohet!

LETRA E DYTË/ Kineastët: Qendra e Kinematografisë në shkelje ligjore, thirrje Gonxhes: Duhet ndërhyrë, verifikoni pretendimet

Të indinjuar nga përgjigja me tone jo bashkëpunuese për ta, ata theksojnë sërish çështjet tepër shqetësuese në lidhje me komunitetin, ndërkohë që nënvizojnë faktin, se është fyerje për sukseset e kinematografisë shqiptare të viteve të fundit, përbuzja nga ana e Çashku në lidhje me prodhimin kinematografik të pas vitit 1997, ku shumë filma kanë çarë në arenën ndërkombëtare duke konkuruar me sukses në një sërë festivalesh të Kategorisë A, por arsyeja që ata vijojnë të mbeten stok është mungesa totale e një politike distribucioni nga ana e Qendrës Kombëtare të Kinematografisë.

“Është fakt i njohur botërisht që, shumica e filmave të financuara nga QKK, nga viti 1997, me gjithë mundësinë e lirisë për t’i qarkulluar dhe për të konkuruar me to jashtë vendit, vijojnë të mbeten stok. Kështu që, nuk qëndron pretendimi i kryetarëve të shoqatave se, konkurojnë me shumë sakrifica në botë. Ndërkohë, kineastët shqiptarë deri në vitet ’90 nuk e kishin mundësinë për të shfaqur dhe konkuruar me filmat e tyre jashtë vendit, megjithëse ato vijojnë të kenë kërkesë e shikueshmëri të lartë edhe në ditët e sotme, brenda dhe jashtë vendit. Këto të dhëna janë marrë nga vetë producentët.”, - thuhet mes të tjerash në reagimin e QKK-së dhe Eol Çashkut më 7 shkurt.

“Me shqetësim konstatojmë në përgjigjen e Kryetarit të QKK një qëndrim tejet problematik ndaj kinematografisë bashkëkohore shqiptare. Krahasimi me periudhën e Kinostudios është thellësisht i pabazuar dhe absurd. Në mënyrë të pajustifikuar Kryetari i QKK injoron përpjekjet e kineastëve shqiptarë, të cilët përballen çdo ditë me një treg të mbingarkuar me prodhime kinematografike të mirëfinancuara jo vetëm në prodhim, por të mbështetura financiarisht edhe në lobim për kualifikimin në festivale të rëndësishme, apo edhe në promocion nga shtetet e origjinës.”, - thonë kineastët në letrën e tyre pas këtij komenti.

Ata vërejnë se kineastët shqiptarë pasi u përballën me traumën e shkatërrimit total të kinemave dhe të infrastrukturës së shpërndarjes së filmave shqiptarë pas viteve '90-të, sot, veç reduktimit drastik të buxheteve për prodhim filmik, sot përballen me indiferencën, pasi mungon totalisht mbështetja shtetërore për shpërndarjen e filmit shqipar dhe aktualisht iu duhet të përballen edhe me fyerje e nënvlerësim për veprat e tyre, duke i quajtur stok.

“Kryetari i QKK-së nuk është një kritik arti që i lejon vetes të bëjë vlerësime për filmat, mund të jetë i tillë në profesion, por në funksionin që ushtron ka si mision kryesor të nxitë dhe të reformojë sistemin. E ftojmë Kryetarin që me të dhënat që disponon në institucion të publikojë statistika lidhur me financimet e bëra, produktet e financuara dhe arritjet e tyre.”, - vërejnë kineastët.

Ata shprehen të indinjuar nga injorimi që përgjigja e Çashkut dhe QKK-së iu bën arritjeve të pamohueshme të filmave shqiptarë në arenën e festivaleve ndërkombëtare të viteve të fundit (ku mund të përmendim emra, si: Bujar Alimani- fitues në Berlin dhe në Varshavë, Gentian Koçi në Sarajevë e në Tallin, Robert Budina në Tallin dhe në Varshavë, Florenc Papas në Sarajevë, Keti Stamo në Venecia, Fatmir Koçi në Selanik. Lorin Terezi në Busan, etj.). duke iu shtuar këtyre dhe sukseset e nje sërë bashkëproducentëve shqiptarë të filmave të parë të autorëve kosovarë etj).

“Ne mendojmë se në totalin e filmave artistikë të metrazhit të gjatë të mbështetur nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë, mbi 60% e tyre janë selektuar në festivale ndërkombëtare të kategorisë A. Producentët shqiptarë kanë arritur me shumë sakrifica të krijojnë bashkëprodhime të suksesshme ndërkombëtare, të sigurojnë qindra vende pune në sektor dhe të ngrejnë ekspertizën profesionale në nivele evropiane. Me mbështetje 30-40% nga buxheti i shtetit, filmat artistikë shqiptarë arrijnë të realizojnë vepra dinjitoze që bëhen pjesë e trashëgimisë kulturore shqiptare. Me një përllogaritje të përafërt bërë nga ana jonë rezulton që në 1 milionë euro që shteti shqiptar financon metrazhet e gjata, si efekt i bashkëprodhimeve bëhen pjesë e filmave 3-4 milionë Euro.”

Përgjigja sipas kineastëve është edhe më fyese, kur këtyre arritjeve iu vihen përballë filmat e periudhës komuniste për distribucionin e të cilëve në çdo cep të vendit ishte i angazhuar i tërë aparati shtetëror i propagandës, ndërsa sot nuk ekziston kurrfarë mbështetjeje apo strategjie shtetërore për distribucionin, as të filmave të suksesshëm në arenën e festivaleve ndërkombëtare.

“Krahasimi me prodhimet e Kinostudios është krejtësisht i papërshtatshëm duke qenë se Kinostudioja operonte me buxhete të plota shtetërore, ku shumica e filmave shërbenin si vegla propagande, shpërndarja dhe shfaqja ishin të garantuara nga shteti. Në morinë e filmave të prodhuar nga Kinostudioja shumë pak prej tyre prodhime kanë vlera të qëndrueshme artistike.”

Ndërkohë ata kanë përmendur sërish shkeljen e afateve të rregullores për kohën në dispozicion të Këshillit Miratues të Projekteve për të lexuar projektet kinematografike.

Sipas tyre, Këshillat Miratues të Projekteve përbëhen nga përfaqësues të shoqatave të kineastëve dhe ata kanë informacionin për datën kur janë përcjellë projektet tek anëtarët e KMP, ndaj ritheksojnë se afati 10 ditor në dispozicion të KMP për të lexuar projektet nuk është respektuar, në ndryshim nga çfarë pohohet në reagimin e QKK-së.

Ndërkohë, një tjetër pikë me rëndësi për t’u përmendur ka të bëjë me atë që kineastët e cilësojnë adresimin e përgjegjësive tek punonjësit e QKK-së të larguar nga detyra.

Sipas kineastëve, “asnjë nga punonjësit nuk është larguar nga puna për shkak të shkeljeve ligjore siç pretendon në përgjigjen drejtuar Ministrisë së Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, por u është komunikuar ndërprerja e marrëdhënieve të punës në përfundim të periudhës së provës.”

Kineastët ftojnë kryetarin e QKK-së të jetë bashkëpunues dhe të marrë përgjegjësitë për veprimet e kryera, ndërkohë që ngrenë zërin për indiferencën dhe mungesën e reagimit të Ministrisë së Kulturës së cilës i janë adresuar.

https://youtu.be/8oVJfwj3lH8?si=8DR94_wvEtMYO9zI

Shoqatat e kineastëve: QKK, shkelje të rënda

Kineastët kundër QKK-së, letër ministrit: Nga keqmenaxhimi po rrezikohet kinematografia! Eol Çashku: Ankesa të pabaza, tregojnë që kam të drejtë

Kineastët shqiptarë dhe Qendra Kombëtare e Kinematografisë me në krye Eol Çashkun janë në konflikt të hapur me njëri-tjetrin. Kineastët i kanë dërguar një letër zyrtare Ministrisë së Kulturës, ku nënvizojnë se drejtori Çashku është në shkelje të rënda ligjore dhe se duhet të merren masa.

Shkelje të rënda procedurale, mosmenaxhim buxheti, shmangie e konkurrencës, mungesa e transparencës dhe favorizime klienteliste, kufizim në të drejtën e krijuesve dhe prodhuesve shqiptarë, mungesa e hapave për “taks incentive”, kaq të domosdoshëm për tërheqjen e bashkëprodhimeve të huaja me kinematografinë shqiptare!

Këto janë vetëm disa shqetësime që komuniteti i kineastëve shqiptarë ngre në lidhje me Qendrën Kombëtare të Kinematografisë dhe për të cilat, së fundmi ka kërkuar zyrtarisht përmes një letër-kërkese, shkresa që “Report TV” ka siguruar, ndërhyrjen e ministrit të kulturës.

Vetë ministri Blendi Gonxhja, një vit më parë, në emërimin e drejtorit të ri, Eol Çashku garantonte që “jemi besimplotë për aftësitë dhe përvojën profesionale të drejtuesit të ri të kinematografisë shqiptare, i cili ka mbështetjen e plotë të MEKI dhe të qeverisë shqiptare për zhvillimin e qëndrueshëm të këtij sektori tepër të rëndësishëm për industrinë e ekonominë kreative, përveçse për kulturën tonë kombëtare”.

Tashmë që drejtori ka ezauruar një të katërtën e mandatit të tij katërvjeçar, siç pohojnë vetë kineastët, Qendra Kinematografike është zhytur në një krizë shumë të thellë. Ndaj, pas kontaktit nga ana e kineastëve, Ministria, me të drejtë i kërkon menjëherë QKK-së adresim dhe zgjidhje të situatës së krijuar. Si rezultat, siç thonë kineastët, drejtori Eol Çashku postoi me nxitim një kalendar fiktiv me thirrje për të financuar projektet kinematografike, por që s’kanë ende mbështetje në buxhet, por mbi të gjitha, duke qenë vit elektoral, që mbeten të pazbatueshme, pasi i ndalon Komisioni Zgjedhor, si çdo projekt tjetër i financuar me para të Shtetit. Polemika ndaj QKK-së filloi në fakt që në muajt e parë të emërimit të drejtorit të ri Çashku, i cili, në kundërshtim me sugjerimet e shoqatave të kineastëve miratoi një rregullore të re të brendshme, e cila sipas akuzave ka shkelje ligjore, si dhe shkon në kundërshtim me ligjin e kinematografisë, por edhe me zhvillimet e përgjithshme drejt integrimit evropian.

“Megjithëse Ministria e Financave ka konfirmuar zyrtarisht më shumë se një herë për pamundësinë e implementimit të nenit 5 të ligjit “Për kinematografinë”, me një këmbëngulje të pa logjikshme, u bllokua aktiviteti kryesor i QKK jashtë të gjitha limiteve kohore. Për pasojë, vendimmarrja për mbështetjen financiare të projekteve të reja që duhet të bëhen gjatë një viti financiar u bënë për 2 javë, duke shkelur çdo afat të mundshëm të përcaktuar në Rregulloren e Përgjithshme të Mbështetjes Financiare dhe Lejeve nr. 168 Prot., datë 27.05.2024, të miratuar nga vetë z. Çashku. Shkelja e afateve është pasojë minimaliste, po të marrësh në konsideratë faktin që i ndodhur nën presionin e djegies së buxhetit, nëpërmjet mbledhjeve urgjente, u miratuan projekte dytësore, të cilët u financuan me buxhet deri 150 % nga projektet paraardhëse të të njëjtës gjini. Ndërsa që projektet e metrazhit të gjatë me autorë regjisorët shqiptarë të karrierës, projektet e të cilëve mbajnë peshën kryesore të bashkëprodhimeve, distribucionit dhe promocionit të kulturës shiptare në botë, të cilat u shpallën fitues në muajin tetor 2024, u përballën me ulje të konsiderueshme të buxhetit, ndërkohë që dihet mirë sa është niveli i financimeve të filmave të gjatë në rajon dhe Evropë, por edhe sa janë rritur kostot e prodhimit të këtyre projekteve.”, - shkruhet mes të tjerash në letrën e kineastëve drejtuar QKK-së.

Pas miratimit të rregullores diskriminuese, siç pohojnë kineastët, veprimet e drejtuesit Çashku u pasuan me një fushatë pushimesh të vazhdueshme nga puna të stafit të brendshëm dhe në pak muaj, në QKK është ndërruar tri herë stafi profesional, gjë për të cilën Ministria është vënë në dijeni.

“Burimet njerëzore përfaqësojnë vlerën më të çmuar të çdo institucioni, veçanërisht në një institucion si Qendra Kombëtare e Kinematografisë (QKK) ku kërkohet një ekspertizë e thelluar. Pavarësisht se vetë Ju si Ministër keni theksuar në mënyrë të përsëritur nevojën për rritjen e kapaciteteve të administratës, situata aktuale në QKK paraqet shqetësime serioze për cilësinë e shërbimit që do të ofrohet. Aktualisht, QKK ndodhet në një situatë disfunksionale që pritet të vazhdojë për disa muaj. Më konkretisht, sipas njoftimit zyrtar, më 20 janar 2025 pritet të përzgjidhen për të tretën herë brenda vetëm tre muajve (Tetor 2024 – Janar 2025) tre pozicione kyçe: Drejtori i Drejtorisë së Projekteve, Përgjegjësi i Sektorit të Financës, dhe Juristi. Ky qarkullim i shpeshtë i stafit është një tregues i qartë i problemeve themelore në menaxhimin e burimeve njerëzore të institucionit. Kriteret e vendosura për këto pozicione ngrenë shqetësime të mëtejshme. Ato jo vetëm që janë jashtë profilit real të punës, por afatet tejet të shkurtra për paraqitjen e kandidaturave (5 ditë kalendarike) krijojnë një dyshim të arsyeshëm se edhe kandidatët e rinj mund të përfundojnë në të njëjtën situatë - duke mos e kaluar periudhën e provës. Kjo do të thellojë më tej ciklin e paqëndrueshmërisë në institucion…”, - thuhet mes të tjerash në letër.

Komuniteti i kineastëve thekson se tashmë, pas një viti sorrollatjeje të dështuar, QKK-ja gjendet në pikën më të rëndë që ka qenë prej vitesh: në konflikt të hapur me masën dërrmuese të kineastëve shqiptarë, të përfaqësuar nga të gjitha shoqatat kinematografike.

Kineastët ngrenë edhe të tjera shqetësime krahas rregullores. Ata i cilësojnë skandaloze veprimet e Çashkut ndërsa nënvizojnë se dhënia pa konkurrencë e me nxitim në fund të vitit e fondeve për të gjithë projektet konkurruese është diçka klienteliste e shpesh me konflikte interesi, gjë që në disa raste është pasqyruar edhe në shtyp.

“Idea tjetër e çuditshme ishte këmbëngulja nga ana e Kryetarit që buxhetin e QKK për projektet fituese ta kalojë në një bankë të nivelit të dytë. Nuk dimë një rast të ngjashëm, që një institucion buxhetor të mbartë buxhetin dhe ta konservojë atë në një bankë të nivelit të dytë, duke anashkaluar çdo institucion kontrollues finaciar dhe duke lënë hapësira për abuzime. Pas miratimit të Rregullores së Përgjithshme të Mbështetjes Financiare dhe Lejeve nr. 168 Prot., datë 27.05.2024, shoqatat e kineastëve ju përgjigjën menjëherë kërkesës së z. Çashku dhe në datën 06.06.2024 u kryen procedurat dhe u krijuan Këshillat Miratues të Projekteve. Mosveprimi i Kryetarit për hapjen e thirrjeve për projekte për 6 muaj, megjithë kërkesat tona, tregon mungesën e një plani të qartë strategjik dhe financiar, e cila ka çuar në mosshfrytëzimin efektiv të një pjese të konsiderueshme të buxhetit të vitit 2024, për të cilin komuniteti i kineastëve ende nuk ka asnjë informacion zyrtar për situatën e buxhetit të ezauruar.”, - vijojnë kineastët.

Kjo rregullore është shqetësuese edhe përsa i përket regjisorëve dhe producentëve të rinj, pasi siç theksojnë kineastët përmban norma përjashtuese, duke kufizuar kështu konkurrencën e lirë, sidomos për produksionet e reja dhe regjisorët e rinj.

“Duke kufizuar të drejtën e konkurimit vetëm me degën Regji Filmi, diskriminohet dhe përjashtohet nga gara një brez i tërë regjisorësh. Barriera artificiale janë ngritur edhe për regjistrimin e producentëve të rinj. Si një sipërmarrje e lirë, çdokush ka të drejtë të hapë biznes në fushën që preferon, përfshi edhe produksion filmi apo audiovizual. Kriteret e vendosura në Rregullore bien në kundërshtim me ligjin “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare”, duke frenuar iniciativën e lirë të sipërmarrjes.”, - nënvizojnë ata.

Sipas kësaj rregulloreje, filmat- vepër e parë nuk mbështeten për bashkëprodhim, ndërkohë që penalizohen apo margjinalizohen krejtësisht autorët e rinj shqiptarë, të cilët gjithashtu nuk mund të kërkojnë mbështetje nga vendet partnere, pasi në kategorinë e “minortiy co-production” përjashtohen regjisorët e vendeve partnere me filma të parë dhe si rrjedhim penalizohen dhe mungon mbështetja për regjisorët shqiptarë, që do të kenë filmat e parë. Ndërkohë që QKK-ja nuk i mbështet plotësisht nga ana financiare, duke i futur kështu në limbo absurde.

Një tjetër pikë, e cila vlen të përmendet është edhe mungesa e kuadrit ligjor, veçanërisht në fushën e stimujve tatimorë (tax incentives), të parashikura nga ligji për audiovizualin, por që nuk zbatohen, gjë që sipas kineastëve po dëmton zhvillimin e sektorit të filmit në Shqipëri, duke penguar ardhjen në vend të producentëve të huaj.

“Situata përkeqësohet nga komunikimi jo i saktë rreth politikave fiskale, ku deklaratat se "Shqipëria është tax free për filmin" nuk pasqyrojnë realitetin dhe krijojnë konfuzion në komunitetin ndërkombëtar. Pavarësisht kërkesave të vazhdueshme nga komuniteti i kineastëve për stimuj tatimorë, çështja nuk ka marrë vëmendjen e duhur institucionale. Me implementimin e duhur të këtyre mekanizmave, Shqipëria mund të tërheqë investime vjetore prej 20-30 milionë eurosh, duke sjellë përfitime në shumë sektorë si industria audiovizuale, turizmi, transporti dhe hoteleria.”,- vërehet në letrën drejtuar ministrit Gonxhja.

Situata kërkon ndërhyrje të menjëhershme për të siguruar zhvillim të qëndrueshëm të sektorit. Ndërkohë, drejtuesi i QKK-së, Eol Çashku ka reaguar me një përgjigje drejtuar Ministrisë së Kulturës lidhur me letrën e grupit të kineastëve dhe problemet e mbartura dhe të thelluara të Qendrës së Kinematografisë. Sipas kësaj përgjigjeje “QKK-ja i ka punët shkëlqyeshëm dhe është në kontakt të vazhdueshëm me simotrat e saj evropiane”.

Biles, sa më shumë ta sulmojnë",- përfundon drejtori i QKK-së, "aq më shumë institucioni që drejtoj është në drejtimin e duhur".

https://youtu.be/cGxquCU93FQ?si=OCMe-tPgE80HcYlM

TIFF, UFF e PUFF - Nga Koloreto Cukali

Ka filluar festivali ndërkombëtar i filmit i Tiranës.
Ou?
Ç’ne?
Na lër or çun, kemi hallet tona.
Edhe një Festival Filmi në Tiranë është një hall i madh, ngaqë, çdo gjë e jona është e destinuar të kthehet në hall. Ç’të bëjmë pra, me një festival filmi?

Uf-e-pufet e TIFF-it
TIFF, për ata që nuk e dinë është Tirana International Film Festival, një festival që ka 9 vjet që zhvillohet në Tiranë pak a shumë në këtë kohë. Këtë vit hallet e festivalit janë të shumta. Organizatorët e kanë nisur festivalin me buxhet zero. Asnjë institucion, shtetëror, privat ose gjysmë-kështu-e-gjysmë-ashtu nuk ka dhënë para. Vetëm disa dashamirë kanë dhënë ndihma në natyrë: një sallë kinemaje falas, disa dhoma hoteli pa para, printimin e katalogëve gratis, organizatorë që punojnë pa kërkuar të paguhen, e kështu me radhë. Si me thënë, është një organizim me shoqni. Pasqyrimi i aktivitetit nga ana e medias është tepër i vakët. Media ka për detyrë të shkojë tek arti vetëm nëse ka ndonjë politikan të nivelit të lartë për të bërë hapjen pompoze. Sepse, kultura nuk ka rëndësi, rëndësi ka pjesa “nën kujdesin e veçantë të Zotit…” – prandaj TIFF, siç shkruhet dhe në poster, këtë vit zhvillohet thjesht nën kujdesin e veçantë të Zotit.

Uf-e-pufet e mia
Një festival është një gjë shumë e bukur. Është i vetmi vend ku të ofrohen mundësi për të parë gjëra që nuk ke ku i sheh tjetër, për të takuar njerëz që nuk ke ku t’i takosh tjetër, për të krijuar një atmosferë gëzimi, si ajo kur të mblidhen miqtë në shtëpi. Sepse, festivali mbledh artistë që sjellin vlera personale e artistike. Ti mund të mos i ndjekësh të tërë filmat, po nuk mund të mos marrësh pjesë në festat e kafenetë ku gëlojnë njerëzit e festivalit. Në një qytet normal, ardhja e një festivali filmi, (aq më tepër, të vetmit!) do të ishte kryefjala e muajit. Në çdo lokal do të mund të gjeje fletëpalosje, postera, gazetarët do të suleshin për të kapur intervista me artistët.
Shteti, do të organizonte lehtësira fiskale për privatët që do të mbështesnin festivalin, thashethemet për jurinë e favoritët do të gëlonin korridoreve të artit e të medias. Paratë që qarkullojnë për festivalin, në të vërtetë janë investime që i japin frymëmarrje bizneseve dhe punësojnë njerëzit.
Krejt infrastruktura e qytetit, hotelet, restorantet, shtypshkronjat etj., do të viheshin në lëvizje për ardhjen e miqve nga jashtë, duke fituar vetë, por duke e mbushur qytetin me art.
Shqipëria, do të ndahej në qindra copëra të vogla mbresash pozitive që dhjetëra artistë do t’i merrnin me vete në vendet ku shkojnë. Ata që na qortojnë ne që ‘flasim keq për Shqipërinë para të huajve’, në vend që të kërkojnë që të manipulohet e vërteta, duhet të kërkojnë që të huajve t’u tregojmë anën tonë të bukur, jo t’u fshehim anën tonë të keqe.
Me dhjetëra workshop-e, takime, do të mundësonin që studentët dhe kinematografët të shkëmbenin përvoja, të ngjiznin ide, të gjenin partnerët e punëve të ardhshme.
Festivali do të krijonte tregun e filmit. Operatorët televizivë shqiptarë do të vinin për të blerë punë të mira, dokumentarë të jashtëzakonshëm e filma indipendentë tepër të mirë, komikë e dramatikë dhe mbi të gjitha, për të kontraktuar artistë për projektet e tyre.
Kudo ku ka një mundësi për ta shndërruar një faqe të bardhë muri në ekran kinemaje mund të shfaqeshin filma për publikun.

Uf-e-pufet e shtetit
Jetojmë në kohë jetimësh. Projekte jetime, fonde jetime, shkolla jetime. Shteti ka një shkollë filmi, por, askush nuk dëshiron ta mendojë që arti, sikurse futbolli, funksionon me ekipe zinxhir. Shkolla e filmit nuk i hyn askujt në punë, nëse këta studentë nuk do të kenë mundësi kurrë të bëjnë një film, sepse shteti nuk ka para për filmat e tyre. Studentët e asaj shkolle, nuk mund të jenë kineastë, nëse ky qytet nuk ka një festival filmi. Kinemaja nuk është vetëm bërja e filmit, por klima dashamirëse me kinemanë.
Kinemaja, i bën qytetarët më të lumtur dhe shtetin më njerëzor. Filmat dhe të ftuarit në TIFF janë cilësorë. Me mbështetjen e duhur do të ishin dhe më shumë cilësorë. Kjo do të bënte që gradualisht, publiku të edukohej me cilësi, kinemaja të bëhej vërtet një ngjarje e rëndësishme sociale, dhe jo një vend ku shkojmë sa herë na merr malli për kokoshka.
Edukimi i publikut do të prodhonte njerëz më të qetë e më të lumtur, mbi të gjitha shija për jetën, për artin e deri dhe për televizionin do të ndryshonte. Kjo do të prodhonte një brez që do të mund të bënte kinema dinjitoze… dhe për t’i dhënë fund fluturimit me mjete rrethanore, të kthehemi te fraza: “ik or çun me gjithë festival se kam hallet e mia”. Pra, të kthehemi te publiku shqiptar që ka dy idhuj: Gymyshin, dhe Kumbarin.

Uf-e-pufet e Kumbarit
Pjesëmarrja e publikut ishte shumë e vakët, njësoj si buxheti, zero. Nëse në sallat mblidheshin 10-20 vetë, ata nuk ishin publik, por një grup militantësh të kinemasë. Sepse, publiku ynë është edukuar që film i madh na është vetëm “Kumbari”.
Ndërkohë që pak metra larg festivalit, në qendrën tregtare “Kristal” me dhjetëra njerëz bënin xhiro a pinin kafe me orë të tëra, duke u ankuar për jetën boshe që s’bëjnë. As edhe një prej tyre nuk futi kokën në hollin e festivalit, të paktën për të pyetur çfarë filmash po jepen. Më krijonin idenë që psikologjikisht kanë një mur ndaj çdo gjëje të huaj, e që e identifikojnë si “kulturë”. Njësoj si actekët që kur arritën në brigjet e tyre anijet e Cortesit ata prapë nuk i shihnin, thjesht, sepse psika e tyre nuk ishte mësuar të shihte duke ardhur nga deti të tilla objekte.

Uf-e-pufet e Al Paçinos
Sa për nxënësit e kinemasë, ata që ndjekin shkollën e shtetit apo atë privaten, nuk u panë thuajse fare në qarkullim. Studenti i artit shqiptar që kur hyn në vit të parë mendon se i di të gjitha, e se nuk ka nevojë, mbi të gjitha për kulturë. Studenti shqiptar, që në klasë të parë, beson se është më i mirë se Paçino dhe më i talentuar se Skorceze. Prandaj, nuk ka nevojë të vijë në festival filmi. Nxënësit e kinemasë pati raste kur nuk u shfaqën as për të parë filmat e vet, le më të kolegëve.
A na duhet, pra, një TIFF? Nëse “e ardhmja” e kinemasë e snobon festivalin, njësoj si media, e identik si shteti, ç’na duhet një festival?

Uf-e-pufet e kinemasë
Kinemaja në fakt është më shumë se kulturë. Është një biznes që mund të prodhojë para, është një art që mund të prodhojë kënaqësi masive, është një mjedis ku rriten artistë e individë të lirë.
Për fat të keq, çdo projekt artistik në Shqipëri është i detyruar të dështojë përderisa çdo titullar vjen me logjikën: “Historia nis me mua”. Prandaj, dhe çdo iniciativë e mbështetur nga një ministër a drejtor, flaket nga pasardhësi, i cili do të nisë “erën e vet”. Dhe era e vet, nënkupton erën e vet të parave, të klaneve, e të famës, e cila në mënyrë mjerane reduktohet në një frazë cinike: “nën kujdesin e…”.

Megjithatë një TIFF, duhet.
Ashtu siç nuk i lemë fëmijët pa banka, edhe kur i zhgarravisin me egërsi çnjerëzore e i shkatërrojnë. Siç e duam akoma dhe Atdheun, edhe pse është më shumë atdheu i ca të tjerëve se i yni.

Tiranë, 5 mars, NOA / Nga Milena Selimi - I pari përfaqësues i lartë i Eurimages-it (Fondi i Këshillit të Evropës për Kinematografinë Evropiane) që vjen në vendin tonë, Roberto Olla, ka shpjeguar në një seminar të organizuar mënyrën e aplikimit në këtë organizëm, kushtet që duhet të plotësojnë kineastët, limitet dhe marrëveshjet që duhen respektuar në paraqitjen e projekteve. "Ne dimë shumë pak rreth kinemasë shqiptare”, - u shpreh ai.

Dhe vazhdoi se ndodhet këtu për të njohur producentët dhe regjisorët, për t'u njohur me projektet e tyre, për t'i nxituar ata në aplikimin e projekteve.

Roberto Olla është i pari përfaqësues i lartë i Eurimages-it që vjen në vendin tonë, qysh prej anëtarësimit të Shqipërisë në këtë organizëm, shtator 2009.

Olla e përsëriti disa herë që projektet që Eurimages financon (në masën 17% të buxhetit) duhet të jenë bashkëprodhime, me të paktën 2 producentë nga vende të ndryshme dhe të zbatojnë marrëveshjen e lidhur mes tyre, dhe në rastet kur ajo nuk ekziston, zbatohet marrëveshja që ata kanë me Eurimages-in.

m.s/n.e/NOA

LISTA E ANETAREVE TE SHOQATES "AP-FA"

Sabina Kodra   Producent   ERA FILM ALBANIA

Fatmir Koci   Regjisor / Producent

Bujar Alimani   Regjisor / Producent   BUJAR ALIMANI FILM

Ilir Butka   Regjisor / Producent   SKANDAL FILM PRODUCTION

Dritan Huqi    Producent   tanhuqi@gmail.com

Genc Permeti   Skenarist / Producent   SKANDAL FILM PRODUCTION

Donika Bardha   Producente

Edmond Budina   Regjisor / Producent    ERA FILM ALBANIA

Ermir Keta   Producent

Bujar Lako   Aktor

Telman Morina   Animator / Producent   telman@belgacom.net   Link

Guljem Radoja   Aktor

Robert Budina   Regjisor / Producent   ERA FILM ALBANIA

Besnik Ajazi   Regjisor / Producent   NET VISION STUDIO

Shpend Bengu   Animator / Producent   shpend_bengu@yahoo.com   Link

Ema Andrea   Aktore

Andi Deliana   Regjisor / Producent

Dritan Arbana   Aktor

Bojken Lako   Producent

Kastriot Caushi   Aktor

Amantia Peza   Producente

Alfred Trebicka   Aktor

Petrit Malaj   Aktor

Endri Sina   Kompozitor

Genc Buxheli   Animator / Producent   STUDIO GMSOFT

Julian Canameti    Student Regji filmi

Dritan Mesareja    Student Regji filmi

Gentian Kurti    Student Regji filmi

Ejona Abasi    Student Regji filmi

Silvia Tozaj    Student Regji filmi

Regis Canameri    Student Regji filmi

Arjan Taga    Student Regji filmi

Armino Faja    Student Regji filmi

Orges Poda    Student Regji filmi

Olsi Hoxha    Student Regji filmi

Ani Meziri   Student Regji film

Albanian Producers and Filmmakers Association

U krijua shoqata me e re e komunitetit kinematografik shqiptar "Albanian Producers and Filmmakers Association"
Se shpejti do te pasqyrojme ne kete faqe web te gjithe informacionin rreth kesaj shoqate.

Regjisori Edmond Budina po xhiron skenat e para të filmit "Vallja e Flamujve"

Regjisori Edmond Budina nis xhirimet për filmin "Vallja e flamujve". Në aeroportin e Rinasit, aktorë shqiptarë dhe të huaj. Budina i zhvendos ngjarjet në jug të Shqipërisë, aty ku duhet të zgjidhet një mister.
Është mesditë, xhirimet pritet të fillojnë nga një moment në tjetrin. Vendi ku do të xhirohet skena është gati. Është një sallë pritjeje, muret, dyert, tavolina janë krejt të bardha. Pas tavolinës qëndron e heshtur një sekretare dhe pak më tej disa njerëz janë duke pritur. Salla duket edhe më e bardhë nga dritat e forta të projektorëve.
Do të xhirohet një skenë në aeroportin "Nënë Tereza". Regjisori, kameramani, i gjithë ekipi po presin aktoren protagoniste. Më në fund ajo vjen dhe dikur dëgjohet një zë: "Aksion"!